Русский
English
1965 жылы құрылған
1977 жылы қаланың 15 көпшілік кітапханалары Орталықтандырылған кітапхана жүйесіне біріктірілгеннен кейін, кітапхана Орталық қалалық кітапхананың функцияларын орындай бастады.
Біз жылына 12000 азаматқа қызмет көрсетеміз
Жыл сайын 12 мыңнан астам қала тұрғындары кітапхананың қызметтерін пайдаланады, оларға 81 мың данадан астам кітаптар мен журналдар таратылады. Кітапханада сирек кездесетін кітаптар жинақталған. …
Кітапхананың бағыты
Орталық қалалық аурухана қала тұрғындарын барлық білім салалары туралы ақпаратпен қамтамасыз етеді. 2002 жылдан бастап компьютерлік технологияларды енгізу жұмыстары басталды. Кітапхана Интернетке қол жеткізді.
Төлеухан Нұғанұлы Нұғанов 1930 жылы 16 қазанда Шығыс-Қазақстан облысының Ұлан ауданы Ақ-Бұлақ ауылында дүниеге келген. Соғыс басталғанда Төлеухан 11 жасқа да толмаған еді. 1942 жылы сүт фермасының есепшісі, одан кейін далалық бригада есепшісі, қоймашы болды. 1946 жылы ол оқуын жалғастырып, жеті жылдық мектепті бітірді. Содан кейін Жамбыл атындағы Өскемен интернатын үздік аяқтап, Алматы тау-кен институтына түсті.
1956 жылы Рудныйға келіп, Сарыбай кен басқармасында 25 жыл еңбек етті. Тау-кен шебері болып бастап, 1958 жылы оны автоүйінділер мен автожолдар учаскесінің, өндіру учаскесінің бастығы етіп тағайындады. 1967 жылдан бастап – жаңа техниканы енгізу жөніндегі бас инженердің орынбасары, 1974 жылдан – жоспарлау бөлімінің бастығы, 1977 жылдан бастап – кеніш комитетінің төрағасы болды. 1979 жылы Сарыбай кен басқармасы партия комитетінің хатшысы болып сайланды.
Бастамашыл, білікті басшы, қамқор, принципшіл тұлға ұжымда өзіне лайықты құрметке ие болды осы қасиеттері оған 1982 жылы Рудный қалалық халықтық бақылау комитетін, ал 1990 жылдан 1995 жалға дейін – қалалық күзет және табиғатты қорғау басқармасын басқаруға мүмкіндік берді. Келесі 15 жылда Нұғанов Халық депутаттары қалалық кеңесінің депутаты міндетін және тағы 10 жыл – Қазақстан компартиясының Рудный қалалық комитетінің бюро мүшесі қызметін адал атқарды.
Зейнеткерлікке шыққаннан кейін де, Төлеухан Нұғанұлы қоғам өміріне белсене араласты: «Қазақ тілі» қоғамын басқарды, қаладағы алғашқы мешіттің құрылысына елеулі үлес қосты, оның басқарма төрағасы болды.
Оның жанкешті еңбегі Еңбек Қызыл Ту орденімен, «Ұлы Отан соғысы жылдарындағы ерен еңбегі үшін», «Еңбегі үшін» медалдарымен мароапатталған, ҚазКСР Жоғарғы кеңесінің және қара металлургия министрлігінің құрмет грамоталарына, еңбек ардагері. Төлеухан Нұғанұлына 1997 жылы Рудный қаласының құрметті азаматы атағы берілді.
Иван Михайлович Порониченко 1925 жылы 10 қазанда Қостанай облысының Константиновка ауылында дүниеге келген. Ол мектептен кейін бірден әскерге шақырылды, Таллин әскери-жаяу әскерлер училищесінде оқыды.
1943 жылы 110-шы атқыштар жаяу әскер дивизиясына қосылған 109-шы жеке танкіге қарсы жойғыш дивизиямен бірге майданға жіберілді. Осында, екінші Украина майданында ол нысанашыдан бастап 45 миллиметрлік зеңбірек командиріне дейінгі жолды жүріп өтті. 1943 жылы 20 қарашада Иван Михайлович екі аяғы мен қолынан ауыр жарақат алды.
Емделгеннен кейін Новосибирск қаласына кіші командирлер курсына, содан кейін Т-34 танкінің механик-жүргізушілерін даярлау мектебіне жіберіліп, механик-реттеуші мамандығын алды. Танк ротасы құрылғаннан кейін 10-шы Оңтүстік Орал ерікті танк корпусының 266-шы жылжымалы танк жөндеу базасына І украин майданына жіберілді. Иван Михайлович танктердің реттелетін тораптарын, олардың өзара іс-қимылының дәлдігін жақсы біледі, оларды жөндеуде ғана емес, жауынгерлік позицияларда да реттеді. Бұл ретте ол Праганы азат ету кезінде Висла өзеніндегі Сандомир плацдармын басып алуға және қорғауға, Берлиннің фашистік айналма қорғанысын бұзуға қатысты. Үйіне 1948 жылдың желтоқсанында оралды.
Соғыстан кейін Иван Михайлович бухгалтер мамандығын, содан кейін жоғары экономикалық білім алды. Қостанай облысының құрылыс ұйымдарында жұмыс істеді: «Магнитострой» тресінің қойма меңгерушісі, содан кейін «Костанайсельстрой-13» тресінің бухгалтериясын басқарды, көп ұзамай оны сол трестің экономикалық бөлімінің бастығы етіп тағайындады.
Иван Михайлович Порониченконың әскери еңбегі мен бейбіт еңбектегі жетістіктері үшін наградалары, оның ішінде «Құрмет белгісі» ордені, медальдары бар.
Ильяс Екібаев, Таран ауданының Қаратомар ауылында туған Ілияс Екібаев 18 жасында майданға аттанды. Бірінші Украина және бірінші Беларусь майдандарының 54-ші жаяу әскер полкінде қызмет еткен.
Ефрейтор Екібаев үш әскер түрі бойынша шайқасты: алдымен жаяу әскерде, жараланғаннан ткейін оқып минаатқыш болды, екінші жарланғаннан кейін байланысшы болды. Майдангер бүкіл соғысты жүріп өтті, Варшаваны азат етті, Курск доғасында гитлершілермен соғысты, бораған оқ астында Днепр арқылы жүріп өтті, Берлинге шабуыл жасады, Рейхстагқа шабуыл жасау кезінде майдан байланысын қамтамасыз етті және тіпті Рейхстаг қабырғаларына да қол қойды.
Соғыс аяқталғаннан кейін Ілияс Аманұлы үшін қызмет аяқталған жоқ, ол кезде тағы да төрт жыл қызмет ету керек еді. Сондықтан ол туған Қостанай облысына 1949 жылы ғана оралды. Оралғаннан кейін тың жерді көтеріп, моторларды жөндейтін механизатор, слесарь болып жұмыс істеді.Қазіргі таңда Рудный қаласында тұрады.
ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен, «Германияны жеңгені үшін», «Варшаваны азат еткені үшін», «Жапонияны жеңгені үшін» медальдарымен марапатталған.
Қостанай облысының киелі жерлерінің картасына енген рухани киелілердің бірі Амангелді ауданының Қарынсалды өзенінің жанындағы Амантоғай ауылының жанында орналасқан Құтан әулие кесенесі болып табылады.
Құтан Аталықұлы (1690-1780) найман руынан шыққан, халық арасында оны «әулие» деп санаған, ол алдын ала болжау қабілетіне ие болған. Кутан әулие даналығымен, ақылымен және парасаттылығымен ерекшеленді. Халық оны «Бағаналының төрттағаны» деп атаған. Халық қауесеті оның Абылайхан кеңесінің мүшесі болғанын дәлелдеуі кездейсоқ емес. Құтан әулиенің отаны – Ұлытау баурайы. Торғай даласында ол өз ауылымен көшіп жүрді. Осы жерде ол қаза болды. Аңыз бойынша, оның ішінде қайтыс болуына байланысты ол туыстарына түйеге салып, онда бұл түйе қай жерге тоқтаса сол жерде жерлеуін өсиет етеді. Туыстары марқұмның соңғы тілегін орындады. Түйе тізесін жерге тигізіп, қазір Құтан әулие жерленген жерге тоқтағанша, керуен дала бойымен ұзақ жүрді.
Әулиенің ұрпақтары қабірдің орнында 1977 жылы кірпіш мазар салған. 2008 жылы жаңа кесене салынды. Ол қайтыс болғаннан кейін екі жүз отыз жылдан астам уақыт өтсе де, адамдар оның табиғи күштеріне сенуді жалғастыруда. Мазарға жақын маңда кішігірім үйшік тұр, мұнда жолаушылар қону үшін тоқтауы және марқұмдарға құран бағыштауы мүмкін. 
Торғай жері жыл сайын жүздеген адам тағзым ететін қасиетті орындарға бай, олардың арасында Қазыбай әулие Ақпанұлының жерленген жері ерекше орын алады.
Қазыбай әулие Ақпанұлының кесенесі Жангелді ауданының Аралбай ауылының аумағында орналасқан. Қазыбай әулие Ақпанұлы шамамен ХVII ғасырда өмір сүрді. Ол білімді, өз халқының қорғаушысы, болашақты болжаушы адам болды. Казыбай әулиенің он бір ұрпағы сонша ауыл боп өсті. Оның ұрпағының әрқайсысы жеке тұқымның негізін қалаушы болды.
Аңыз бойынша Қазыбай әулие өлім төсегінде жатып туыстарына: «Менің екі-үш күндік өмірім қалды. Егер мен өлсем, мені осында жерлеңдер, қасиетті Түркістанға апарудың қажеті жоқ»- деп өтінеді. Туыстары қарсылық білдіре бастайды: «онсыз да Әулие осында жерленген, зират оның есімімен аталады, өйткені Сіз оның қасында өз атыңызбен белгісіз жатасыз. Қазыбай әулие: «Бұл туралы алаңдамаңдар. Кімнің күші басым болады, соның есімі естіледі».
Қазыбай әулие «Баянтаңат» жерінде қайтыс болды, содан кейін халық бұл жердің қасиеттілігіне көз жеткізіп, әулиені еске алып, емделгені үшін алғыс білдіріп, бұл жерге «Қазыбай қорымы» - атауын берді. Қазіргі уақытта бұл кесенеге көптеген адамдар барады, олар бұл қасиетті жер деп санайды.
Константин Иванович Брезговин 1925 жылы 25 қыркүйекте Семей қаласында дүниеге келген. Ресейдің Калинин облысы Земцы ауылында өсіп, мектепті бітірген. 1941 жылы жеті жылдық мектепті бітіріп, Саратов теміржол училищесіне оқуға түседі. Одан кейін «Саратов-2» паровоз депосында от жағушы, майдандық жүктерді тасымалдаушы болып жұмыс істеді.
1944 жылы Қызыл Армия қатарына шақырылды. 316-шы атқыштар дивизиясының 1073-ші атқыштар полкының құрамында соғысты, минометші болды. Әскери атағы — аға сержант. Буг өзенінен соғыспен өтуде, Сандемировский плацдармындағы шайқасқа, Львов қаласын азат етуге қатысты. Румыния, Венгрияны шайқастармен өтті, Югославия мен Польшаны азат етті. Жеңіс күнін Австрияда қарсы алды.
Константин Иванович Рудныйға 1957 жылы келіп, ССКБК теміржол цехына станция бойынша кезекші болып қабылданды. Сосын 27 жыл бойы ССКӨБ АҚ ТКТЖКБ тарту агрегатының машинисі болып істеді. 1982-1993 жылдары «СС КӨБ» АҚ ардагерлер ұйымын басқарды. Қалалық президиумның мүшесі болды, қала жастары мен ардагерлер арасында көптеген жұмыстар жүргізді. Мәскеу мен Астанада өткен Жеңіс шерулеріне қатысты.
Константин Иванович Брезговин 2-ші дәрежелі Отан соғысы орденімен, екі «Ерлігі үшін» медалімен, «Будапештті алғаны үшін», «Германияны жеңгені үшін», «Еңбек ардагері» медальдарымен марапатталған. 2015 жылы «Құрмет» орденімен марапатталған.
Сенім телефоны
8 (71431) 3 92 87
