Русский
English
1965 жылы құрылған
1977 жылы қаланың 15 көпшілік кітапханалары Орталықтандырылған кітапхана жүйесіне біріктірілгеннен кейін, кітапхана Орталық қалалық кітапхананың функцияларын орындай бастады.
Біз жылына 12000 азаматқа қызмет көрсетеміз
Жыл сайын 12 мыңнан астам қала тұрғындары кітапхананың қызметтерін пайдаланады, оларға 81 мың данадан астам кітаптар мен журналдар таратылады. Кітапханада сирек кездесетін кітаптар жинақталған. …
Кітапхананың бағыты
Орталық қалалық аурухана қала тұрғындарын барлық білім салалары туралы ақпаратпен қамтамасыз етеді. 2002 жылдан бастап компьютерлік технологияларды енгізу жұмыстары басталды. Кітапхана Интернетке қол жеткізді.
Сейітқұл Маманұлы (Қыпшақ) ескерткіші, Жангелді ауданы, Албарбөгет ауылдық округі, Көкалат ауылы.
Виктор Иванович Торунов – талантты суретші және педагог болған еді. Нижний Новгород өлкесінде шаруа отбасында дүниеге келді. Мектепті бітіріп, көркемөнер училищесіне түсті, содан кейін Ярославлде жұмыс істеді. 1960 жылы Рудныйға келіп, «Строитель» Мәдениет үйіне суретші – безендіруші болып жұмысқа орналасты.
1963 жылы Пионерлер үйінің барақ ғимаратында алғашқы изостудиян ашты, 1979 жылы Рудныйдың көркемөнер мектебі ашылды, онда Виктор Иванович 18 жыл директор болып істеді. 1996 жылы өзі ұстаз болған Рудный педагогикалық колледжінде көркемдік-графикалық бөлімнің ашылуына ұйытқы болды. 2000 жылы Виктор Иванович Торуновтың бірінші жеке көрмесі ашылды, онда 20 жұмыс – портреттер, пейзаждар, натюрморт қойылды.
1952 жылы Зоя Степановна Викторов орта мектебін бітіріп, Магнитогор мемлекеттік педагогикалық институтының филология факультетіне түсті. 1956 жылы институт бітіргеннен кейін оны Александров орта мектебіне орыс тілі мен әдебиеті мұғалімі етіп жіберді, көп ұзамай оны Алеексеев орта мектебінің директоры етіп тағайындады.
1963 жылы Алексеевка ауылы Рудный қаласының әкімшілік бақылауына өтті. Дәл осы кезде № 14 орта мектептің құрылысы аяқталып, педагогикалық ұжым таңдалып жатқан кезде Зоя Степановнаға сыныптан тыс жұмыстың ұйымдастырушы - оқу бөлімінің меңгерушісі болуды ұсынды, ал 1973 жылы оны мектеп директоры етіп тағайындады. Дәл осы Зоя Степановна Писареваның бастамасымен № 14 мектеп Карбышев қозғалысына қосылды: Д.М.Карбышев мұражайы құрылды, онда оның өмірі мен қызметі туралы материалдар жинақталды, мектепке Д.М.Карбышев есімі берілді, оқу орнының ауласына батыр мүсіні қойылды, кадет сыныптары пайда болды. Зейнетке шыққан соң орыс тілі мен әдебиетін үйретуді жалғастырды, мұражай жұмысын ұйымдастыруға көмектесті.
Көп жылғы еңбегі үшін «РСФСР халық білімінің үздігі», «КСРО ағартушылығының үздігі» атақтарына ие болды, Еңбек Қызыл Ту орденімен, «Ресейдің инженерлік әскерлеріне үш жүз он жыл», «Кеңес Одағының Маршалы Г. К. Жуков» медальдарымен, «Жастарды әскери-патриоттық тәрбиелеудегі және «Жас карбышевтіктер» қозғалысын дамытудағы жетістіктері үшін» Ресей Қорғаныс министрлігінің инженерлік әскерлері бастығының құрмет грамотасымен марапатталды.
Алексей Степанович Литвинов украинадан қоныс аударған көпбалалы отбасында дүниеге келген. Соғыс кезінде он жеті жарым жасында ол әскер қатарына алынып, жойғыш ұшақтарды қаруландыру бойынша авиатехник болып қызмет етті. Алексей Степанович старшина болып, Хинган арқылы қаһармандық ұшуға, Дальний портын босатуға және жапон әскерлерін түпкілікті талқандауға қатысты. Соғыс аяқталғаннан кейін ол әлі де ұзақ уақыт әскери қызметте болды. «Ерлігі үшін» және «Жауынгерлік еңбегі үшін» медальдарымен марапатталды.
1951 жылы 26-жасар старшина Литвинов Соколов геологиялық-барлау партиясына келіп, бұрғылаушы болып жұмысқа орналасты. Көп ұзамай оны аға жұмысшы, сосын колонкалық бұрғылау шебері етіп ауыстырды. Одан кейін – Свердлов тау-кен институты жанындағы аға шеберлер курстары өтеді.
Партияға оралғанна кейін Литвиновтың бригадасы іске қосылған Сарыбай карьерінің контуры бойынша сусыздандыру ұңғымаларын бұрғылауға жібереді. Мұнда оны кеніштің бірінші бастығы Н. Е. Галыгин қарап, экскаваторға жұмысқа шақырды. Алексей Степанович ЭКГ-8, ЭКГ-8И экскаваторларының экипаждарын басқарды. Бұдан басқа, ол үнемі кәсіподақтың, комбинат парткомының, қалалық партия комитетінің мүшесі болып сайланды.
Сарыбайда Литвинов 28 жыл жұмыс істеген, оның ішінде 5 – еуі зейнеткерлік жасқа толғаннан кейін. Бірақ зейнеткерлікке шыққан соң да ол қоғамдық жұмысты жалғастырып, ардагерлер кеңесінде жұмыс істеді.
Лариса Геннадьевна Дмитриева 1965 жылы 6 наурызда Таран ауданының Тобыл станциясында дүниеге келген. Балалық шағы Лисаков қаласында өтті, көркемөнер мектебінде оқыды, содан кейін К. А. Савицкий атындағы Пенза көркемөнер училищесіне сурет бөліміне түсті. 1989 жылдан бастап Лариса Геннадьевна Рудный қаласында тұрады және қазіргі уақытқа дейін балалар көркемөнер мектебінде жұмыс істейді.
Лариса Геннадьевна облыстық және қалалық көрмелерде белсенді қатысты:облыстық көрмесі (1993), Крупская атындағы кітапханадағы қалалық көрме (1994), қалалық «Қала шетінен көрініс» мұражайдағы көрме (2001), Қазақстан Республикасы Тәуелсіздігінің 10-жылдығына арналған облыстық көрме (2001), Челябі қаласындағы облыстық көрме (2004).
Суретші жануарлардың, портреттердің, пейзаждардың бәрін сала алады. Лариса Дмитриеваның суреттері қабылдауға өте қолжетімді және түсінікті, ал олар жеткізетін сезімдер біршама таныс. Оларда күрделі философиялық ой жоқ, өйткені, суретшінің пікірінше, бізді қоршап тұрғанның бәрі философия.
Лариса Геннадьевна Дмитриеваға «Рудный қаласының шығармашылық жастар сыйлығының лауреаты» атағы берілді (1995), ол Қазақстан Республикасы Суретшілер одағының мүшесі. 2002 жылы білім беру саласындағы ерекше еңбегі үшін Лариса Геннадьевна «ҚР Білім беру ісінің құрметті қызметкері» төс белгісі және ҚР президенті Н. Ә. Назарбаевтың Алғыс хатымен марапатталды.
